W sobotę 8 marca w kościele pw. św. Wojciecha na Osiedlu Bronowickim w Krakowie alumni III i IV roku Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej w obecności swoich seminaryjnych przełożonych, zaproszonych gości i wiernych otrzymali odpowiednio posługę lektoratu i akolitatu z rąk ks. bp Jana Zająca; pośród nich także kleryk Wojciech Baran. To wydarzenie liturgiczne jest jednym z etapów formacji kandydatów przygotowujących się do sakramentu kapłaństwa (rok III: posługa lektoratu / rok IV: posługa akolitatu / rok V: święcenia diakonatu / rok VI: święcenia prezbiteratu), a dla nas jest okazją do dziękczynienia i modlitwy w intencji powołania naszego Rodaka… przez wstawiennictwo Matki Bożej Zakliczyńskiej prośmy o wytrwałość i świętość zarówno w posłudze Eucharystii, jak i na drodze do święceń.
jw i mś / marzec 2014
Słowo „akolita” pochodzi z języka greckiego: „akoluthos” i oznacza – towarzyszący, posługujący, uczeń. Akolita – to mężczyzna (kandydat na kapłana, diakona albo świecki) pomagający diakonowi lub kapłanowi w sprawowaniu Eucharystii w Kościele rzymskim (W. Schenk).
Papież Paweł VI na mocy motu proprio „Ministeria quaedam” z 15 VIII 1972 r. zniósł cztery mniejsze święcenia: lektoratu, akolitatu, ostiariatu i egzorcystatu oraz wyższe święcenia subdiakonatu (wszystkie z ustanowienia Kościoła) i ustanowił dwie posługi: lektoratu i akolitatu.
Lektora i akolity od tej pory nie wyświęca się, lecz ustanawia. Ustanowić może wykonujących te posługi biskup lub wyższy przełożony zakonny. Akolitą może być mężczyzna: alumn seminarium duchownego przygotowujący się do kapłaństwa lub inny świecki mężczyzna. Alumn zostaje akolitą na czwartym roku studiów i jest nim do czasu przyjęcia diakonatu, natomiast inny mężczyzna świecki jest ustanawiany akolitą na stałe. Akolitę ustanawia się podczas Mszy Świętej, po Ewangelii, przez modlitwę i wręczenie pateny z chlebem lub kielicha z winem. Biskup podając patenę lub kielich mówi: „Przyjmij naczynie z chlebem (lub kielich z winem) do sprawowania Eucharystii i tak postępuj, abyś mógł godnie służyć Kościołowi przy stole Pańskim”. Strojem liturgicznym akolity jest alba, w jej braku komża.
Akolita jest nadzwyczajnym szafarzem Komunii Świętej podczas Mszy Świętej lub poza nią. Może to czynić w braku odpowiedniej liczby kapłanów lub diakonów, a nawet przy ich obecności, gdyby bez pomocy akolity liturgia nadmiernie wydłużyłaby się. Akolita także może zanosić Komunię Świętą chorym w szpitalach lub w domach prywatnych. W braku kapłana lub diakona mógłby akolita zanieść Komunię umierającej osobie w formie Wiatyku. Akolita może też dokonywać puryfikacji (oczyszczenia) naczyń liturgicznych: pateny, kielicha, puszki. Wolno również akolicie dokonać wystawienia i repozycji Najświętszego Sakramentu (w monstrancji lub puszce), jednak bez prawa błogosławienia i przewodniczenia adoracji, jak to czynią kapłani i diakoni. Akolita podczas adoracji jest równy wszystkim zgromadzonym na niej.
ks. Stanisław Hołodok, www.opoka.org.pl